نهال به ایتالیایی

نهال به ایتالیایی رقم بسیار تجاری می‌باشد. بزرگترین رقم دوام بالا، مزه شیرین و بازار پسند است. نهال به ایتالیایی زودبازده از ارقام به اصلاح شده است و پرمحصول بوده که از سال اول کاشت، باردهی دارد.

ویژگی‌های نهال به ایتالیایی

اصالت این رقم ایتالیا هست و به رنگ سبز مایل به زرد است .

و این درخت به سرمای زمستانه و بهاره مقاوم است .

و در زمین‌های رسی خوب پاسخ می‌دهد .

رسیدگی این محصول درمهرماه  می‌باشد .

و طعمی شیرین و ملس دارد .

میوه‌ای نسبتاً کشیده است .

به بیماری آتشک مقاومت بیشتری دارد .

شیوه‌نامه کاشت نهال به ایتالیایی

فاصله‌ی کاشت درخت به

درخت به، مانند بسیاری از درختان میوه دیگر نیاز به نور خورشید داراست و همینطور ریشه آن می‌بایست فضای کافی برای توسعه در زیر خاک را داشته باشد، لذا رعایت فاصله کاشت بسیار مهم است. خوب می‌باشد بین هر ردیف از درختان، حدود 5 یا 6 متر فاصله لحاظ شود و در هر ردیف نیز حدود 3 متر میان دو درخت فاصله باشد.

حفظ فاصله به  ریشه‌ دوانی آن‌ها و برخورداری‌ از مواد مورد نیاز که از خاک تأمین می‌شود، کمک می‌کند. در هنگام کاشت از کود پوسیده دامی درون گودالی که نهال به در آن کاشته می‌گردد، استفاده کنید.

فصل مناسب کاشت به

نهال به را در هر زمانی از فصل رشد می‌‌توان کاشت، ولی بهترین زمان در بهار بعد از سپری شدن سرمای فصل زمستان می‌باشد.

درخت به در قبال سرما مقاومت کمتری دارد به همین دلیل پس از سرمای زمستانه، در حالی که هنوز گیاه خواب می‌باشد کاشته گردد. کاشت نهال باید هنگامی صورت پذیرد که هوا خشک و گرم نباشد و وزش باد زیاد و یا سرمای بهاری نیز وجود نداشته باشد.

خاک مناسب و نگهداری‌های موردنیاز برای رویش درخت به

درختان به؛ می‌تواند در خاک‌های گوناگون رویش نماید، البته مهم می‌باشد که با به کارگیری از خاک مطلوب و رعایت نکات لازم جهت رویش مطلوب آن، باروری و عمر مفید این درخت را افزایش دهیم. به همین خاطر خاک مطلوب این درخت؛ خاکی با درجه پی‌اچ  7 تا 6/5 بوده و درخت به در خاک‌های عمیق و لومی بالاترین عملکرد را خواهد داشت و خاک این درخت نباید سنگین باشد. خاک‌های با زهکشی ضعیف و مناسب، رویش نهال یا درخت به نیستند.

هنگام کاشت می‌بایست عمق و عرض حفره کاشت مناسب باشد؛ قطر حفره می‌بایست دو برابر قطر گلدان نهال باشد و از کود حیوانی پوسیده، پیت‌ماس و کمپوست درون حفره می‌‌توانیم به کار بگیریم و تا یک سوم گودی را پر کرده و آن‌گاه نهال را در آن قرار دهیم. در‌این حالت سال اول، نهال نیاز به کوددهی نخواهد داشت.

شیوه آبیاری نهال به

درخت به اساسا نسبت به خشکی و دمای بالا مقاوم نیست، بدین ترتیب نباید دچار کم‌آبی گردد؛ چرا‌که میوه‌های آن کوچک می‌ماند و رویش خوبی نخواهد داشت. از طرفی دیگر ریشه‌های بسیار عمیق نیز ندارد، در فیض هفته‌ای 2 توشه آبیاری نیاز آبی‌رنگ آن را برطرف خواهد کرد و از لحاظ آبیاری درخت به، نیاز آبیاری متوسط دارد.

روش کوددهی و نوع کود مناسب

در حالتی‌ که به ترتیبی که گفته شد نهال به، کاشته خواهد شد، در سال اولیه نیاز کوددهی نخواهد داشت. در سال‌های بعد 2 بار کوددهی خوب است که می‌‌توان در اواخر فصل‌زمستان تا اواخر فصل بهار اعمال کنید. از شروع فصل‌تابستان، عدم توجه به زمان مناسب کوددهی و کوددهی بیش از حد نیاز، باعث بهم ریختن نیاز خوابی گیاه گردیده و همینطور موجب ریزش زودرس میوه‌ها و ابتلا به بیماری آتشک و سوختگی برگ‌ها خواهد شد.

مهمترین بیماری‌ها و آفات درخت به

درخت به نیز مانند دیگر درختان آفات مختلفی دارد که اعتنا به رفع نیازهای درخت و مراقبت درست از آن و آبیاری، کوددهی و هرس به موقع از ابتلا به آفات جلوگیری می‌نماید.

از آفات درخت به می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد:

آتشک؛ سوختگی برگ‌ های درخت و دفع آن با سموم شیمیایی
شته؛ آفتی مرسوم که به همه درختان میوه حمله می‌نماید و با سم شیمیایی حذف می‌شود
بیماری زنگ؛ لکه‌ های نارنجی رنگ روی میوه‌‌ها و برگ‌‌ها که نوعی قارچ می‌باشد و با قارچ‌‌کش حذف می‌شود.
سرخرطومی؛ این سوسک با تخم‌گذاری خودرو ایجاد لارو‌هایی که از برگ درختان تغذیه می‌نمایند، آسیب رسانده که با سموم تماسی می‌‌توان لاروهای آن و دیگر حشرات را حذف کرد.
لکه قارچی؛ لکه‌‌هایی سفید رنگ که در اثر رطوبت بالا روی برگ‌ها ایجاد می‌شوند و دیگر گیاهان را نیز در‌گیر می‌نمایند.

انواع هرس و هرس درخت به

در هرس گیاهان و درختان انواع متعدد هرس ریشه، هرس شاخه و هرس میوه و برگ‌های متفاوت اعمال می گردد. در هرس شاخه‌های یک درخت، انواع هرس‌های زیر برشمرده می‌گردد:

هرس جامی
هرس هرمی
هرس شلجمی
هرس کوردون

آنچه مسلم می‌باشد، هرس خوب، ارتفاع عمر و توان پرورش و باروری درخت کمک می‌نماید و سبب از بین رفتن شاخه‌های زاید و دفع آفات و بیماری‌ها می‌شود. ولی درخت به، در سال‌های ابتدایی نیاز چندانی به هرس نداشته و در سال‌های دیگر نیز صرف جدا کردن شاخه‌های شکسته و مرده نیاز به هرس برطرف می‌شود. ولی در مواقعی که شاخه‌ها در هم تنیده می‌شوند و برداشت میوه‌ها را دشوار می‌نمایند، یا این که میوه‌ها ریز می‌شوند، می‌‌توان برخی شاخه‌های اضافی را هرس کرد.